Ostatnio otrzymaliśmy stanowisko DWOiP z dn. bodajże 20.04.09r. w sprawie dozoru przy karze o.w. Zapytanie w tej kwestii poszło od Wiceprezesa SO dla Warszawy-Praga w Warszawie. Nie mam teraz tego pisma przed sobą, dlatego też nie podam jego znaku.
Otóż odpowiedź DWOiP pod którą parafował się Pan Dyrektor, sędzia Motuk pokazuje, jak trzeba podchodzić z rezerwą do wyrażanych stanowisk DWOiP, (piszę to również mając na uwadze znane wszystkim stanowisko DWOiP w sprawie art 14 kkw i "trafność" uwag tam zamieszcoznych).
Otóż Departament w tymże piśmie (sic!) sam zaprzecza swojemu stanowisku. Wskazuje, że dozór przy kow rozpoczyna się w momencie przystąpienia przez skazanego do pracy wskazanej przez sąd, albowiem z tym momentem rozpoczyna się zgodnie z art. 57a par. 1 kkw odbywanie kow. Wtedy to dopiero kurator winien rozpocząć czynności zmierzające do objęcia dozoru. Natomiast dozór ulega zakończeniu po upływie okresu na jaki orzeczono kow, licząc od daty wskazanej w ww. przepisie kkw, mimo że skazany np. nie wykonał w całości obowiązku pracy społecznej. Kurator sporządza sprawozdanie z zakończenia dozoru i zakreśla nr Doz w urządzeniu ewidencyjnym, przekazując teczkę do wydziału wykonawczego. Takie stanowisko DWOiP przekonuje mnie i jest logicznie uzasadnione poprzez analogiczne przywołanie i powołanie się na art. 61 par. 1 kkw, tj.
Jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają, sąd może w okresie wykonywania kary ograniczenia wolności (...) oddać skazanego pod dozór (...)
Jednakże w końcówce swojego pisma, DWOiP koresponduje (:shock:) ze swoim wyrażonym wyżej stanowiskiem, albowiem stwierdza, że w przypadku wystąpienia przez kurator z wnioskiem z art. 64 kkw kurator powinien dla porządku również złożyć (sic!) wniosek o zwolnienie z dozoru.
- Czyli w jednym miejscu Pan dyrektor Motuk stwierdza, że dozór nad skazanym ulega zakończeniu z chwilą upływu okresu na jaki orzeczono karę, a następnie temu zaprzecza, albowiem oczywistą oczywistością jest, iż z wnioskiem w trybie art. 64 kkw można wyjść dopiero wtedy, jeśli upłynie wymiar kary ograniczenia wolności. Więc w takim przypadku nielogiczne i nieuzasadnione byłoby występowanie o zwolnienie z dozoru, skoro zakończył się on z mocy upływu wymiaru kary ow.
Tę samą sugestie mamy przy wniosku z art. 83 kk, gdzie rówież DWOiP wskazuje na zasadność obok takiego wniosku złożyć wniosek o zwolnienie z dozoru. I znów pytam się po co? Jeśli sąd zwalnia z reszty kary w trybie art. 83 kk, to jednocześnie uznaje ją za wykonaną, czyli dozór również ustaje, bo nimby jak inaczej
Powyższe rozbieżności i brak korelacji poszczególnych fragmentów pisma ze sobą dobitnie pokazują, iż stanowiska DWOiP nie są wyrocznią i niosą ze sobą wiele wątpliwości i niejasności.
Czekam na Wasze opinie w tej kwestii.
Pozd.