autor: Aurelius » 30 sty 2010, 21:02
Witaj Konstancja!
Osobiście przy sporządzaniu różnorakich wniosków nigdy nie posiłkuję się art. 173 par 2 k.k.w. Wskazuję tylko przepis z mocy którego chcę, aby sąd/sędzia wydał orzeczenie.
W tym konkretnym przypadku zastępczej kary pozbawienia wolności, jako podstawę wniosku wskazuję tylko i wyłącznie art. 65 par. 2 k.k.w. Dla mnie bez sensu jest obwieszczać i wskazywać, że o to mam uprawnienie, aby w danym przedmiocie wnioskować. To tak, jakby prokurator za każdym razem składając wnioski, zażalenia powoływał się na to, że jest stroną w postępowaniu wykonawczym i wnioskował zawsze w zw. z art. 21 k.k.w. Podsumowując, to w mojej ocenie w przypadku inicjowania postępowania incydentalnego, w przedmiotach, co do których mamy uprawnienie można powoływać się na art. 173 par 2 k.k.w., lecz na pewno nie trzeba, czy też należy, bo brak tego wskazania, nie czyni takie wniosku wadliwym.
Co do meritum sprawy, to art. 173 par. 2 pkt 6 k.k.w. daje kuratorowi zaw. legitymację do inicjowania postępowania w przedmiocie kary zastępczej. I tutaj zarówno grzywny, pozbawienia wolności, aresztu. Natomiast pkt 7 tegoż przepisu pozwala na inicjowanie postępowań związanych z organizacją i kontrolą wykonywania kary o.w., jak zmniejszenie liczby godzin w stosunku miesięcznym, zmiana formy kary o.w., miejsca pracy, nałożenie obowiązku, zwolnienie od niego itp.
Natomiast art. 66 par. 1 k.k.w. jest takim powtórzeniem przepisu 173 par. 2 pkt 6 i 7 k.k.w. W komentarzu do k.k.w. autorstwa Hołdy i Postulskiego można nawet przeczytać, iż wskazania w art. 173 par. 2 pkt 7 są szersze i pochłaniają treść art. 66 par. 1 k.k.w. (Gdańsk 2005, s. 300). Dodatkowo przepis ten jest jakby taką klamrą zamykającą rozdział dot. kary ograniczenia wolności i ukłonem Ustawodawcy w stronę zawodowego kuratora, jako organu szczególnie istotnego przy ograniczeniu wolności i trudno w tymże rozdziale dla pełnego obrazu, niebyłoby wspomnieć także o jego uprawnieniach.
Nasze życie publiczne i społeczne będzie przecież takie jakim go uczynimy. Nikt nie zrobi tego za nas, ale i nikt nie powinien tego robić bez nas. (...) Tylko oportuniści i ludzie leniwi sądzą, że jest inaczej, wizjonerzy i liderzy z prawdziwego zdarzenia stawiają sobie zadania i z uporem godnym słusznej sprawy dążą do ich zrealizowania.
prof. Zbigniew Lasocik______________
