przymusowe odebranie dzieci CO ROBIC???

[martynikass]

jestem pedagogiem szkolnym z niewielkim stażem... czeka mnie w najblizszym czasie trudna sprawa: odebranie dzieci ( z terenu szkoły) i umieszczenie w placówce op-wych (na podstawie wyroku sądu).
proszę o informacje: jak taka interwencja wygląda?, kto jest obecny?, jaka tu jest rola pedagoga?, kto informuje rodziców o tym fakcie (bo nie wyobrażam sobie, że mówię to ja w momencie kiedy rodzic przyjdzie po dziecko po zajęciach!)?, czy można liczyć na pomoc np psychologa/psychiatry dla rodziców (matka schizofreniczka), no i najwazniejsze czy szkoła MUSI się zgodzić aby to odbyło się na terenie placówki???
dzięki z wszelkie informacje:)
pozdrawiam

[kesey]

Witam.

Nie jest przyjemna- trzeba się liczyć, iż wystąpi opór i łzy.
Nie wiem, w jakim trybie wykonywane jest umieszczenie, więc trudno mi powiedzieć kto będzie obecny- z pewnością Ty.
Jako osoba znana dzieciom współdziałasz z osobami wykonującymi orzeczenie, mając na celu, aby przy czynnościach minimalizować ewentualne negatywne emocje i przeżycia.
Rodzice wiedzą, iż dzieci mają zostać umieszczone w placówce- otrzymali postanowienie Sądu.
Nie przewiduje się takiej pomocy dla rodziców.
Orzeczenie jest wykonalne w każdym miejscu i szkoła nie może się sprzeciwić wykonaniu prawem przewidzianych działań.

Pozdrawiam.

[kropka]

Gwoli uzupełnienia - możesz przygotować dzieci do tego, co ma nastąpić przez przeprowadzenie z nimi rozmowy w swoim gabinecie w dniu odebrania. W ten sposób delikatnie przygotowane, łatwiej zniosą to trudne dla nich przeżycie.
Pozdrawiam

[martynikass]

Bardzo dziękuję za pomoc!

Z całą pewnością sytuacja ta wzbudzi wiele emocji...z drżącym sercem czekam na ten moment!


Pozdrawiam.

[tomek]

Jedynie krótkie uzupełnienie powyższych wypowiedzi. Po umieszczeniu rodzeństwa w placówce, rozmawiałem z nimi na temat ich sytaucji prawnej i ogólnie życiowej. Dzieci same, nie pytane na ten temat przeze mnie, stwierdziły, że łatwiej zniosły to umieszczenie, niż miałoby to się odbyć z domu rodzinnego. To tyle myślę, że komentarz zbędny. Kropka ma rację, możesz się dzieciom bardzo przydać. A samo odbieranie, żeby było setnym z kolei zawsze budzi emocje u nas również. Oby tej pracy nam brakowało. Pozdrawiam