luk pisze:Dzień dobry.
Mam pytanie. Czy szkoła ma jakieś podstawy prawne dotyczące występowania z wnioskiem do sądu o objęcie ucznia opieką kuratora? Rodzina jest niewydolna, palcem nie kiwną, syn ich nie interesuje najlepiej by się go pozbyli a agresji i stosowanej przez niego przemocy z każdym dniem coraz więcej.
Niczego w necie nie znalazłem.
Witaj na forum.
W zależności od tego co jest powodem kierowania wniosku do sądu, istnieją podstawy prawne na które szkoła może (ale nie musi) się powołać.
Przepisem który nakłada na urzędy, organy itp. obowiązek skierowania wniosku/zawiadomienia do sądu opiekuńczego jest przepis art. 572 Ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeksu postępowania cywilnego (Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296 z późn. zmianami)
§ 1. Każdy, komu znane jest zdarzenie uzasadniające wszczęcie postępowania z urzędu obowiązany jest zawiadomić o nim sąd opiekuńczy.
§ 2. Obowiązek wymieniony w § 1 ciąży przede wszystkim na urzędach stanu cywilnego, sądach, prokuratorach, notariuszach, komornikach, organach samorządu i administracji rządowej, organach Policji, placówkach oświatowych, opiekunach społecznych oraz organizacjach i zakładach zajmujących się opieką nad dziećmi lub osobami psychicznie chorymi.
Na podstawie złożonego do Sądu wniosku/zawiadomienia (który często bywa nazywany "wnioskiem o wgląd w sytuację małoletniego ..."), Sąd prowadząc z urzędu postępowanie ocenia czy zachodzi przesłanka "zagrożenia dobra dziecka", która jest wyłączną przesłanką ingerencji Sądu opiekuńczego w wykonywanie przez rodziców władzy rodzicielskiej.
Jeżeli przesłanka występuje, wtedy to Sąd postanawia jakie zarządzenie wydać w celu ochrony dobra dziecka (zarządzenia bardzo różnorodne, w tym poddanie sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej stałemu nadzorowi kuratora sądowego).
Jeśli sprawa dotyczy popełnienia przez osobę nieletnią czynu karalnego lub podejrzenia demoralizacji, stosuje się art. art. 4. Ustawy
z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U. 1982 Nr 35 poz. 228 z późn. zmianami).
§ 1. Każdy, kto stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o demoralizacji nieletniego, w szczególności naruszanie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego, używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawianie nierządu, włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych, ma społeczny obowiązek odpowiedniego przeciwdziałania temu, a przede wszystkim zawiadomienia o tym rodziców lub opiekuna nieletniego, szkoły, sądu rodzinnego, Policji lub innego właściwego organu.
§ 2. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu czynu karalnego przez nieletniego, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję.
§ 3. Instytucje państwowe i organizacje społeczne, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję oraz przedsięwziąć czynności niecierpiące zwłoki, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów popełnienia czynu.