---------- 00:20 05.08.2008 ----------
Pamiętajmy o podstawowej zasadzie obowiązującej w procesie wykładni prawa -
Clara non sunt interpretanda - w myśl której jasno sformułowane przepisy nie wymagają interpretacji.
Mając to na uwadze czyńmy co do nas należy – zgodnie z art. 14 kkw oczywiście.
Jedno jest pewne jeżeli omawiane pismo datowane jest z marca br. to KRK już dawno powinna zająć w tym temacie stanowisko i mam nadzieje ze to uczyniła.
---------- 10:40 ----------
A oto pełny komentarz Prof. Zbigniewa Hołdy i Kazimierza Postulskiego
Hołda Zbigniew, Postulski Kazimierz
komentarz
LEX / Arche 2008
Komentarz do art.14 kodeksu karnego wykonawczego (Dz.U.97.90.557), [w:] Z. Hołda, K. Postulski, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, LEX / Arche, 2008.
Stan prawny: 2008.02.01
(1) Wywiad środowiskowy jest jednym z dowodów w postępowaniu karnym ( art. 214 k.p.k.), natomiast w postępowaniu karnym wykonawczym jest podstawowym dowodem przy rozstrzyganiu o istotnych sprawach dotyczących sytuacji skazanego, szczególnie poddanego próbie.
(2) Z treści art. 14 wynika, że głównym podmiotem, na którym ciąży obowiązek zbierania wiadomości o skazanym, w szczególności w drodze wywiadu środowiskowego, jest kurator sądowy. Do przeprowadzania tych czynności mogą być też wyznaczone inne podmioty ( art. 14 § 2). Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie określenia innych niż kurator sądowy organów powołanych do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, jego zakresu oraz trybu przeprowadzenia (Dz. U. Nr 152, poz. 1495)
upoważnia organ wykonujący orzeczenie do zarządzenia przeprowadzenia takiego wywiadu także przez komendę powiatową (miejską) lub rejonową Policji. Rozporządzenie to wskazuje także, jakie informacje powinien zawierać wywiad środowiskowy oraz jakie podmioty są zobowiązane udzielać ich kuratorowi lub właściwej jednostce Policji.
(3) Osoby, które przeprowadziły wywiad mogą być przesłuchane w charakterze świadków ( art. 216 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2).
(4) Zarówno dowód w postaci wywiadu środowiskowego, jak i zeznanie osoby, która ten wywiad przeprowadziła podlega ocenie sądu stosownie do treści art. 7 k.p.k. Sąd w postępowaniu incydentalnym ma prawo żądać uzupełnienia wywiadu o dodatkowe informacje, a także może zwrócić się o jego ponowne przeprowadzenie przez inną osobę.
(5)
Artykuł 14 stanowi podstawę prawną do zbierania informacji na żądanie organu wykonującego orzeczenie (a zatem nie tylko sądu) we wszystkich tych sytuacjach, gdy takiej podstawy nie dają przepisy szczególne, a zebranie konkretnych informacji o skazanym jest konieczne do prawidłowego wykonywania orzeczenia.
(6)
Prawo do zażądania ustalenia przez Policję tożsamości skazanego przysługuje każdemu z organów postępowania wykonawczego (art. 2), który w konkretnej sprawie podejmuje czynności wykonawcze. Wystąpienie z takim żądaniem (np. poprzez zbadanie i porównanie odcisków linii papilarnych) musi być jednak uzasadnione wątpliwością, czy osoba wobec której są podejmowane czynności mające na celu wykonanie orzeczenia, jest rzeczywiście tą osobą, która w danej sprawie została skazana. Również każdy z tych organów może zwrócić się do kuratora sądowego lub Policji o zebranie informacji dotyczących skazanego.
(7) Wywiad środowiskowy, o którym mowa w art. 14, może przeprowadzić zarówno kurator zawodowy, jak i kurator społeczny.
Myśle, że dalszy komentarz jest zbędny
